محدثین ثقه به اسناد و طرق معتبر روایت کرده‌اند که رسول‌الله (صلی الله علیه و آله و سلم) اهل بیت خود را به سفینه‌ی نوح تشبیه فرمود. یعنی همان طور که در بلای عالمگیر طوفان تنها وسیله‌ی نجات

عنوان گفتگویی مشهور میان امام علی (علیه السلام) و کُمیل بن زیاد نخعی پیرامون «حقیقت». متن حدیث در منابع حدیث شیعه نیامده ولی در منابع عرفانی (تشیع و تسنن) به تواتر نقل شده است. به همین

در لغت به معنی هر چیز نو و جدید است، خبر و کلام را نیز حدیث خوانند (الصحاح، 278/1؛ المصباح المنیر، 124/1). ابوالبقاء گوید: «حدیث، اسم مصدر از تحدیث به معنی خبر دادن است، سپس قول یا

پس از قرآن حدیث مهم‌ترین منبع استنباط احکام بود و در مغرب عهد مرینی نتوانست اهمیت و جایگاهی چون فقه و قرائت به خود اختصاص دهد، اما به لحاظ اهمیت و نقش آن در فتوای فقهی ناگزیر باید به این مهم توجه می‌شد.

اعتبار و ارزش منابع حدیثی به جایگاه راویانی بازمی‌گشت که از دوره‌ی تقیید یا کتابت، حدیث را از نسلی به نسل بعد منتقل می‌کردند و با توجه به اهمیت سماع در وثاقت احادیث، ناگزیر محدثین به نگارش

پس از قرآن حدیث مهم‌ترین منبع استنباط احکام بود و در مغرب عهد مرینی نتوانست اهمیت و جایگاهی چون فقه و قرائت به خود اختصاص دهد، اما به لحاظ اهمیت و نقش آن در فتوای فقهی ناگزیر باید به این

مهارت‌های زندگی، حاصل چاره‌اندیشی جامعه‌شناسان و روان‌شناسانی است که می‌کوشند تا راه‌کاری مشترک برای ایجاد بهداشت روانی فرد و جامعه فراهم سازند. تصمیم‌گیری و حل مسأله، از مهم‌ترین این مهارت‌هاست

بحث درباره اصحاب امامان و به تبع آن درباره بزنطی، در دوره‌های اخیر، توجه تاریخ‌نگاران خصوصاً در عرصه تاریخ اندیشه را به خود جلب کرده است. با وجود این، جایگاه کلامی بزنطی و منزلت وی در نزد امام

عمده‌ترین اثر برجای مانده از بزرگان هر مذهب و یا فرقه، سخنان آن هاست. اهل بیت عصمت و طهارت (علیه‌السّلام) به عنوان برترین شخصیت‌های عالم وجود، از این امر مستثنا نیستند.

برای تحقیق در مورد اصحاب امامیه و شناسایی و معرفی ایشان، به دست آوردن اطلاعات گوناگون اجتماعی در مورد آنان بسیار اهمیت دارد؛ اطلاعاتی مانند تبار و نژاد اصحاب از حیث عرب و عجم بودن، آمار موالی در